İşte 2000'li yılların hakiki
şairi bu isimdir: Rafet Elçi. Bunu naçizane bir edebiyat öğretmeni olarak
söylüyorum. İsimleri bende kalsın -zaten herkesçe malum- her yıl şiir kitabı
çıkaran sözde şairler, bu şiirleri okusunlar ve artık şiirle vedalaşsınlar. Onlar
sadece Facebook şairi olarak kalacaklar. Rafet Elçi'nin yeni çıkan
"Yolcu" adlı şiir kitabından bir şiir paylaşıyorum. Bu şiiri okuyun
ve diğer şiirlerin nasıl bir lezzeti vardır, siz düşünün.
KRİSTAL GÖZYAŞLARI
Kanımın damarımda ağır yürüdüğü
bu dem
Issızlığın ortasında yalnız
başına ben
Uzak bir şehirde olduğunu
bilmesem
Ve bilmesem ki döneceksin sen
Bırakıp avuntu dökmeyi kuruyan
kalbime
"O gelmeyecek!"
yazardım üzerime
Yırtılırdım göğsümün ucundan,
Dikiş tutmayan derin bir yarayla
Ve moraran gözlerle ormanlara
koşup
Sık ağaçlar altında kükrerdim
Bilmesem ki bir daha
yalnızlıklarım olmayacak
Duymasam ki kokunu muştulayan
kara rüzgârı
Uğuldayan kayalıklarda
çığlıklarını duymasam
Ve sevmesem ki seni zalim
Şeytanı sevdiğim kadar
Ve şeytan kadar zalim olmasam
İçime dönerdim anlıyor musun?
Kuruyan bir yaprak gibi
kıvrılırdım
Bükük bir boynum olurdu
Ve göğsümü acıtan
Kristal gözyaşlarım.
("Yolcu", Sf. 56)
0 yorum:
Yorum Gönder